ŞİİRCE       Şiirce konuşabilmek… şiirce yazabilmek… insana sevgiye giden yolda büyük bir mutluluk verir kuşkusuz. Şiirin o lirik, o doyumsuz, o engin denizinde bir damla su olabilmek ne denli güzeldir. Bazen çok şey mi istiyoruz hayattan derken bizi kendine bağlayan bir dörtlük çıkıverir karşımıza ve her şey değişi verir bir anda.       Şiir kimi zaman umutlarımızın, kimi zaman sevgilerimizin, kimi kez de öfkelerimizin kabarıp aktığı büyük bir ırmaktır. İşte sizleri şiirce akan bu yolda aşka sevgiye doğru akıtacağız. Sen Ben Biz Üç beş sayfa koydum masaya Birde kalem aldım elime Bir sayfa benim, bir sayfa senin Son sayfada bizimdi Beni bir satırda anlattım Seni bir sayfada Bizim sayfamız boş kaldı Kalemden kıskandım, kağıttan kıskandım Bizi kendimize sakladım O boş sayfanın yerine Bize ait her şeyi Kalbime yazdım. Ben ve Sen Aramızda bir uçurum Kıyılarında çiçek boşluğunda çiçek kokusu Bir ucunda sen diğer ucunda ben Sana ağlar gözlerim seni göremeden Sana çarpar yüreğim seni her an özleyen Bir kıyıda sen bir kıyıda ben Aramızda sonsuzluk var seni benden esirgeyen Ya sensiz acı çekmek yada sonsuzlukta Sensizlik ile ölüm arasında bir tercih yaptım Sensiz yaşamaktansa bedenimi boşluğa bıraktım. Ölürsem sevdiğim sana doyamadan Bir mezar kazdır ama ağlamadan Tabutumun rengini isterim kara Örnek olsun tüm sevip de ayrılanlara Eğer bir gün yolun düşerse o mezarlığa Otları sararmış bir mezar ara Orda sana tapan bir sevgili yatıyor Gün batar hasretim çöker içime Bir garip olurum senden uzakta Gözümde büyür mesafeler Bir şeyler düğümlenir boğazıma Dar gelir o zaman bomboş sokaklar Sığdıramam yüreğimi koça şehre Hiçbir şey istemem yalnızlığıma senden başka Bir tek hayalin yeter ıslak gözlerime Şiirce bölümü genişleyen içeriği ile birlikte ilerleyen zamanlarda yayında...